هنر حفظ زندگی مشترک

با تشکر از آقای جمشیدی که زحمت نوشتن این مقاله را کشیدند:

هنر حفظ زندگی مشترک

عروس خانم آیا وکیلم؟............

بالاخره بعد ازگذشتن دوران نامزدی وتفاهم کامل دختر و پسرکه هر کدام برای تایید طرف مقابل در همه زمینه ها از یکدیگر پیشی می گیرند با بله گفتن عروس خانم زندگی مشترک آغاز می گردد.واقعیت این است که خوب یا بد مفید یا غیر مفید دوران مجردی با تمام خاطرات تلخ و شیرینش برای هر دو نفر به پایان رسیده است.

کم کم فشار زندگی و بار مسئولیتها و احیانا دیر یا زود نگهداری و پرستاری از بچه به هر دو نفر می فهماند که دوران عسل خوری به پایان رسیده و اگر طرفین حقوق و احترام یکدیگر را نادیده بگیرند دیر یا زود در زندگی مشترک با مشکلات جدی مواجه می شوند.

انسانها به خاطر برخورداری از عقل وفهم وشعورخود را اشرف مخلوقات می دانند و امان از وقتی که این خصلتهای پسندیده جای خود را به عوامل مخربی چون غرورو تکبر دهد !
چرا که بعضی اوقات داشتن خصایص انسانی ما را آنچنان مغرور و متکبر می سازد که همیشه خود را برتر و فهمیده تر از دیگران می دانیم و حس برتری داشتن به دیگران آفتی هست که می تواند عواقب بسیار بدی به دنبال داشته باشد.

یکی از مهمترین نعمتهایی که خداوند به بعضی از انسانها داده است جرات پذیرش اشتباهات خود می باشد و اینکه قبول کنیم خیلی وقتها حق با ما نیست و در پی اصلاح آن باشیم و اگر بتوانیم چنین باشیم قدم بسیار مثبت و ارزنده ای را در جهت بهبود تمام اوضاع و احوال زندگی مشترک برداشته ایم.
متاسفانه بعضی از ما فکر می کنیم با خواندن چند کتاب آنهم به اصرار دوستان و آشنایان و مطالعه چند مقاله به صورت تصادفی در اینترنت و............ آنچنان فهمیده شده ایم که می توانیم با به کار بردن مطالبی که به صورت گذرا در ذهنمان جای گرفته است در زندگی موفقیت کسب کنیم غافل از اینکه مشکل جایی دیگر است و آنهم شخصیت واقعی ماست که تا نخواهیم و قبول نکنیم که نیاز به اصلاح دارد تغییر آن امکان پذیر نمی باشد.شخصیتی که در ما حس برتری و ریاست نسبت به دیگران به وجود آورده است و نعمت فروتنی را از ما گرفته است و باعث می شود که همیشه خود را طلب کار از دیگران بدانیم و بدتر و مخرب تر اینکه اگر احیانا اشتباهی را نیز پذیرفتیم بلافاصله مسئولیت آنرا بر عهده طرف مقابل بگذاریم و مرتب بگوییم تو باعث شدی که اینکار را بکنم این حرف را بزنم و......در صورتی که در واقع این نوع رفتار عذر بدتر از گناه است چرا که هیچ موقع او را باعث کارهای خوبمان نمی دانیم.

یکی از شخصیتهای مهم جهان (البته مهم از نوع منفورش) هیتلر می باشد.یک شخص روان پریش که به گفته دوستانش در حزب نازی خنده هایش ترس بر جان دیگران می انداخت چرا که او ذاتا فرد شادی نبود و افکار مخرب و کشنده اش او را به خنده وا می داشت و احساس برتربودنش بر دیگران میلیونها نفر را به کام مرگ فرستاد و اعلام می کرد همه آزادند همانگونه که من می اندیشم بیاندیشند و هر آنچه را که من می پسندم بر زبان بیاورند و طبق خواسته های من عمل کنند و هیچ موقع حاضر نبود که اشتباهات خودش را بپذیرد و همیشه ناکامیها و اشتباهات خود را به گردن دیگران می انداخت و همین امر نهایتا منجر به شکستش شد و چون نمی توانست بپذیرد که اشتباه کرده است خودش را کشت.

البته خدا نکند که هیچکس مثل او بیاندیشد چون عاقبتی جز پذیرش شکست نخواهد داشت ولی متاسفانه بعضی از کارها و افکار ما در عرصه زندگی ما را به سوی شکست و نابودی زندگی مشترک سوق می دهد.زندگی که می تواند فقط مرگ پایانی بر آن باشد و خاطره خوب بودنش در اذهان جاودانه باشد.

یکی دیگر از مسائلی که در تحکیم زندگی مشترک نقش به سزایی دارد اول از همه :
دوست داشتن خودمان است بعد دیگران
آیا تا به حال با کسانی مواجه شده اید که در برخورد با دیگران در همه زمینه ها بسیار عالی ظاهر می شوند و حتی بی احترامی های آنها را صمیمانه نادیده میگیرند از انجام هر کاری برای دیگران دریغ نمی کنند ودر بدترین شرایط روحی برای دیگران شادند و با حوصله ولی متاسفانه در زندگی مشترک خودشان افسوس و صد افسوس حتی بر عکس عمل می کنند و هزاران خوبی پاکی و صداقت را با بی احترامی و توهین کردن به شریک زندگیشان زیر سوال میبرند چرا که توقع دارند همه چیز فقط وفق مراد آنها باشد.

پیش فاکتورهایی وجود دارد که تا حدودی از سوق زندگی مشترک به سوی طلاق جلوگیری می کند. یکی از آنها گذشت مکرر یکی از طرفین می باشد که بنا به دلایل مختلف در برابر رفتارهای نامناسب همسرش از حق و حقوق خودش می گذرد و با کوتاه آمدن سعی می کند جو متشنج را آرام کند.
وجود فرزند نیز یکی دیگر از عوامل مهم در جلوگیری از فرو پاشی خانواده می باشد که در شرایط خاصی هر دوی این عوامل از حالت دائمی به صورت موقت عمل می کنند و آنهم در صورت ادامه بی احترامی ها و ناسازگریها نهایتا طرف مقابل نیز برای رهایی از تمامی این مشکلات راه آخر که همان طلاق می باشد را انتخاب می کند.

بله عزیزان به نظر من حفظ زندگی مشترک یک هنر است.هنری بس عظیم و مهم چه برای زن و چه برای مرد ودر واقع با داشتن این هنر می توان پایه های اساسی و رکن خانواده را مستحکم کرد و با داشتن روحیه و زندگی شاد فرزندانی سالم و موفق و شاداب به جامعه تحویل داد و باعث سازندگی جامعه شد.پس در واقع با داشتن خانواده ای خوب در گروداشتن یک زندگی مشترک خوب که منجر به تحویل بچه های سالم به جامعه میشود میتوان با فقرو فحشا و عقب ماندگی مبارزه کردونهایتا جامعه ای داشت از هر نظر ایده آل وفهیم.

                                                                                                     جمشیدی
                                                                                  کارشناس علوم ارتباطات اجتماعی